Bayram

Bayram kelimesi çok fazla geliyor artık hayatımda. Annemsiz eksiğiz. Şükür ki ablam varmış yoksa yalnız mı olacaktım. Çok korkunç... Düşünüyorum da gitgide azalıyor nüfusumuz. Şayet bir gün çoğalmaya başlarsak 3 çocuğum olsun isterim. Başbakan diyor diye değil. El ayak çekilince yalnız kalmasınlar diye. Benden sonra.... İyi anlaşabilen dost kardeşler... Zor tabi bu devirde...

Kader diyoruz. Ne bir saat ileri ne bir saat geri diyoruz. Ama bir avunmuyoruz. Durup durup yani niye böyle olduya dönüyoruz. Şöyle olsaydı böyle olsaydı birlikte şunuda yapsaydık şurayada gitseydik şunu deseydik vs..... Çok eksik kaldık. İçimizde ukde kaldı....

Paşa memleketine gitti. Bayramda yok. O da gitti yani. Hepten bir ıssızlık çöktü sanki şehre. Bayram nasıl bitecek bilemiyorum..... Yakın da beklediğin teklif gelecek diyor. Bu adam beni delirtecek sonunda. Ama zaman vermiyor. Ahh şu borçlar.... Ömrümü yedi ömrümü... Bazen bahane mi acaba diye düşünmüyor değilim. Artık acele etmiyorum. Yani birlikte ödeyelim beraber yapalım diye diye dilimde tüy bitti.... Her çözüm önerim itinayla reddedildi. Artık pes ettim. Pause ta bekliyorum. Diyorum ki artık sadece sözünde durup durmayacağını merak ediyorum. Kendimle ilgili bir şey istiyorsam namerdim diyorum... :))) Taktik tuttu mu.... Tabiki hayır.... Paşa bu yer mi... Yemez...

Bakalım yarın anneme gidicem inşallah. Bu bayramda da hep gidicem. Söylenip söylenip gelicem. Beni bıraktığı için....