Karışıkım....

Bu aralar her şey biraz karışık. Kafamda...

Bir grip oldum ilk defa bu kadar halsiz bıraktı beni. Kahretsin yaşlanıyorum galiba :) Grip geçti bir diş ağrısı başladı günlerce uyutmadı beni en son bir dişçi buldum. Adam baya bi pahalıcı aman iyi yapsında dedim parasını hallederiz. Bu aralar iyi çalışıyorum demiştim ya patron prim vermişti hepsi dişçiye gitti :(

Dişçiden acaip tırsıyorum tabi. Bu sefer baya bir ihmal etmişim. Kanal tedavisi dedi. Yıllaar yıllaar önce bir tanıdığım olmuştu, aklımda kalan tek cümlesi "o kadar acıyor ki"... Direk beynimde yankılandı avvv.... Adama sordum acırmı diye dişi bu hale getirmişin dedi bu saatten sonra dişçinin kabahati olmaz o dedi :))) Bir rahatladım ki sormayın.... Kalbim olsa Hakkın rahmetine kavuşucam yani. Kapadım gözlerimi sımsıkı dua ede ede atlattık ilk aşamayı çok şükür. Bu gün ikinci aşama var dı bir hafta boyunca kabuslar gördüm. Dünde paşanın içinden gelmiş bir yerlere gittik, biraz içtik, oo diyom bu kafayla hepsini çekse olur :)))) Hiç ayılmamak istedim vallahi.... Adama ayıp olmasın dedim yarına kadar ayılırım dimi dedim sabah ayılmıştım.... Adam üstüme kocaman bir örtü serdi eyvah dedim büyük bir ameliyat olacak sanırım yok dedi üstünüz pislenmesin dedi, ooo dedim desenize çok kan çıkacak - fazla testere izlemenin sonu - :))) Dişçi yok biz kansız çalışıyoruz dedi. İyi bari dedim. Korktuğum kadar çok acımadı neyseki.... Bir şeylerle törpüledi etti aman ne uğraştı gırç gırç gırç içim bir garip oldu. Hiç bakamam törpülenen şeylere oldum olası. Tik gibi bir şeyim var düşününki dişim törpüleniyor elimi ayağımı zor zaptettim . Dişlerinize iyi bakın valla....

İşler iyi çok şükür bir rahatlık var ne bileyim takır takır çözülüyor işler. Patron diyor ki çok memnunum çalışmalarından... Allah ım bunuda duydum yaaa :))) Yaba daba daaa....

Paşada daha olumlu gibi. Bir bizden bahsediyor diyorum içinden nihayet yarabbim, bir bakıyorum o konuşan adam sanki o değil unutmuş sanki söylediklerini. Bana diyor anlaşamamaktan korkuyorum. Olumsuz olumsuz olumsuz....Valla artık bende korkuyorum.

Bana deseler git şu arabanın önünü ellerinle tut kaldır yaparım. Yani kendi gücümle kendi enerjimle çok şeyi başarabilirim. Ne yaparsam kendi başıma en iyisini yapabildiğim kadar yaparım bu hayatta. Ama insanlar sanki herşeyi zorlaştırıyor. Hep engeller herşeye. Olumsuzlar. Onlarla birlik olup arabanın tamamını havaya kaldırabilirim ama onları ikna edemiyorum.... Anlatamadım sanırım ama işte böyle düşünüyorum.... Karışık olduğumu söylemiştim :)

Canım yiğenimi artık göremiyoruz. Anası öyle istiyor. Oysaki çocuk bizim elimizde büyüdü. Evde herkezin morali bozuk çok özledik çoook.... Hani derlerya burnumda tütüyor harbiden öyle... Aklıma geldikçe gözlerim doluyor. Evde ondan bahsetmiyoruz herkez birbirini üzmemek için susuyor... O da özlemiştir bizi, canım benim.... Aklımız hep onda iyi bakıyorlar mı ilgileniyorlar mı hiç bilmiyoruz. Bizdeyken tekti... Biri yedirir biri içirir.... Diyorum ya ben çocuğun çatal kaşık kullandığını görmedim daha.... Şimdi kim ilgileniyor onla bıcır bıcır konuşur, hep anlatacak bir şeyleri vardır onun, dinlerler mi sabırla...Aylar geçti, geçiyor, çok zor çook....

Kankim evliliğe bir adım daha yaklaştı. Bana nispet yapmaktan geri kalmıyor. Ben evlenseymişim benden alırmış nişan kıyafetimi, salak mıymışım ben neden evlenmemişim... Sanki durumu bilmiyor. Bunun yaptığına yaraya tuz basmak denir. Gerek var mı buna. Dedim sen mutlu ol benimde yazdıysa olur bir gün sen bana takılma dedim. Küstü.... Ben gene anlamadım. Amaan bende mi bir sorun var yoksa insanlar mı acaip ben mi çok hassasım anlamadım gitti. Böyle işte. Karışık...