2011 senden nefret ettim. Annemle evimde girdim 2011 e, hem annemi hem evimi kaybettim.
Herşey hergün daha da karmaşık bir hal alıyor. Güçlü durmaya çalışıyorum ama sanırım güçlü değilim. Kendimi aciz hissediyorum. Babam olacak dallama yeni bir karı buldu bile. Kadın çoook iyimiş bizi bağrına basacakmış. Onun bağrını deşesim geldi. Annem o herife ömrünü verdi bir gün ona böyle demedi de elin iki günlük karısına böyle dedi. Hastanelerde ona bir tek annem bakmıştı, para dedi hiç ikiletmedi. Kadın çalıştı o yedi. Haram olsun haram. Annemi hep köpekledi hep ona hakaret etti. Annemi gözünde yaşlarla hatırlıyorum. Kahroluyorum... Yalnız yeni karısının bir isteği varmış annemden kalan evi istiyormuş.... Ne iyi insanlar var şu dünyada..... Ev annemin üstüne aslında devletin zorunlu kıldığı verasetle bizim paylarımız var ama adam vermem diyor. Tehditler savuruyor. Avukat tutsak bu bizim yolumuzu keser saldırır... Cesaretimiz yok... Taşınıyoruz mecbur.
Bu evden böyle mi çıkacaktık. Aklıma her şey gelirdi de bunu hiç ama hiç düşünemezdim. Herşey böyle sarpa sardı. Her gün daha da kötüye gidiyor hayat.
Öyle yani bombot bir durumdayım. Ölüm kurtuluş gibi gelmeye başladı valla. Belki Allah annemi bu çirkeflerden kurtardı, ama çok canını yakktı... O kadar paramparça olmasaydı keşke annem, bir kafasını çarpsaydıda ölseydi bu kadar olmasaydı.... Vardır bir bildiği diyoruz...
Paşaylada koptuk gibi bir şey. Bana kesin kararınla gel dedim. Yoksa bitirelim. Ne öyle diyor ne böyle. Sen değiş diyor. Bahane.... Ben değişemem dedim. Onun abuk sabuk yılışık arkadaşlarını pışpışlayamıyorumda.... Ona delleniyor. Şunca dert arasında birde onu hiiiç dert edemicem.
Mutsuzum, yalnızım, bahtsızım :(((
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder