Her fırsat bulduğumda Ata Demirer in eyvah eyvahını izliyorum. 150 kere izlemişimdir herhalde. En çokda masalla masallaa diyo ya o lafına bitiyorum :)) Bende paşaya diyorum masallaa masallaaa :))) Bir dargın bir barışık nolcak hiç bilmiyorum. Bir bakıyorum canım ciğerim bir bakıyorum kırk kat el yabancı bir adam. Klasik cümleler kurmaya kalkıyor dilim İlişkimiz Nereye Gidiyor Paşam :P Ayy çok saçmaa... Allah ım bende mi bu kırk yıllık repliği dilime dolıyacaktım :)))) Şu an gülüyorum ama vahim yani.... Sana saçıma süpürge ettim, yıllarımı verdim bile diyesim geliyor :))) Dediğimde oldu yani. Ayyy çok arabesk... Filmlerde böyle kızlara salak derdim git başkasına... Kendime diyemiyom diyomda yapamıyom :) O filmler boşa çekilmiyor.
Tramvaları atlattık gibi biraz daha işime odaklanabiliyorum. Çok şükür. Ruh gibi dolaştım aylarca bu 15 milyarlık facia bende sağlam bir tokat etkisi yarattı acaip kendime geldim. Gözlerim faltaşı gibi açıldı o derece yani. Boşa geçirdiğim onca ayı telafi etmek için son sürat işlere daldım. Çok şükür yoğun ama başarılı bir haftaydı. Üstelik hastaydım birde. Boyun tutukluğu ve gözlerimdeki kabarcıklar. Bir ara 2 saat gözüme perde indi, bilgisayar ekranındaki yazılar kayboldu birden bembeyaz oldu herşey. Korktum valla. Annemi kaybettiğimde gözlerimde birşeyler çıkmıştı. O zaman gözünü kaybedebilirsin diye korkutmuştu doktorlar beni. Ayy dedim başladımı acaba :)) Ertesi gün doktora gittim, göz migreni dedi. Ya tomogrofi çektiricen yada ara ara olacak katlanacan dedi doktor. Bakalım bir daha olmaz inşallah. Gözümdeki kabarcıklar da alerjiymiş. Göz numaralarımda değişmiş. Bahane oldu göz muayenemide aradan çıkarmış oldum.
Teyzemle Mahsun kırmızı gülün dizisini izliyoruz :)) Ablam sapık şeyler izliyosunuz deyip odadan kaçıyor :))) Gel Yavrııım diyorum ona Abbas gibi... Öyle işte. Annem hep muhabbetlerimizde. Yerken içerken tv izlerken.... Koltuğu boş... Ama çok ölüm haberi aldık annemden sonra küçük çocuklar bile ölünce insan ağzını açıp isyan edemiyo. Dünya böyle deyip susuyoruz.
İş yerine bizim patronun bir arkadaşı başladı. Bir kaç ay oluyor sanırım. Adam beni hiç rahat bırakmıyor. Beni oyalıyorsun diyorum yetiştirmem gereken işler var diyorum adam diyor ki sen bana boş insan mı dedin. Her lafa bir laf. Artık yok öyle demedim diye düzeltmekle uğraşmıyorum. Beş dakkada bir başıma geliyor yanıma sandalye çekip oturuyor. Bir tarafım duvar bir tarafım o. Nefes alamıyormuşum gibi hissediyorum. İzbandut gibi bir adam. Aşırı samimi. Bense işlere yeni yeni odaklanabildiğim için hiç bölünmeden çalışmak istiyorum. İlk gün söyledim bunu sonradan kötü olmayalım diye. Adam benden kurtulamazsın diyor açık açık. Yani ilk zamanlar sesimi çıkarmadım. Bir hafta kadar dipdibe durduk. Sonra biraz surat yapıp kaçırmayı denedim Benden öyle suratını asarak kurtulamazsın dedi. Yüzsüz müsün be hemşerim.... Zorla mı yahu. Sonra baktım surat asmaktan anlamıyo anlattım sorunlarım var yalnızken çalışabiliyorum. işleri yetiştirmeliyim. yok yok yok... Abi okumuş etmiş adam. Bir insana bir laf yetmeli. En son artık tam oturmaya yelteniyodu ittim sandalyeyi istemiyorum yaaa diye bağardım artık. Kalbimi kırıyosun ama dedi gitti artık herhalde daha da gelmez dedim İnanmazsınız gene geldi. Yavşak... Çekti sandalyeyi oturdu elim ayağım kaşım gözüm titremeye başladı artık sinirden. Bir ton laf ettim... Püskürttüm vallaa... Hala günaha girdiğim için üzülüyorum ama böyle bir şey olabilir mi. Hatalı mıyım diye ablama anlattım yani kalp kırmak istemem. Abalamda bana hak verince rahatladım. Ben bu adamı püskürttüm nihayet gitti tepemden patronla yemeğe çıktılar, dedim beni şikayet edecek. Paçalarım tutuştu tabi. Zaten düzgün iş yapmıyon bir de huzursuzluk mu çıkarıyon muhabbeti olcak diye tırstım. Bunlar yemekten döndü bir ara patronu yakalayıp xxx bey olanları anlattımı dedim. Suçlu çocuk psikolojisiyle :))) Ne oldu derdemez herşeyi bir bir kendi ağzımla anlattım :))))) Son cümlemde şu, bana inanmıyorsanız kamera takında görün oldu :)))))
Ayy böyle abuk sabuk şeyler. Ben mi anormalim o mu bilmiyorum. Su iççem arkamda kahvemi alcam sağımda. Ben rahatsız oluyorum. Anormal olan ben miyim acaba. Yani relax mı olmalıyım. Bilemedim ama yapabileceğimi sanmıyorum.... Her kez sınırını bilsin.
İşte böyle.... Çok konuştum gene.... Haydi güzel bir hafta sonu olsun hepimiz için mutlu olalım mutluuuu :))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder