Bundan daha genç olamam artık

29 oldum bugün. Yıllar geçip gidiyor. Ne ilginç. Sanki bir kaç yılı hiç yaşamamışım gibi hissediyorum. Özellikle sorunlu bir kaç yılı, yaşanmış saymıyor beynim, yok sayıyor. Beynimin varlığını inkar ettiği o yılların, yaşımın rakamını artırmasının önüne geçememek ne fena. Biraz hızlı mı geçmiş zaman ne. Şaşmamalı aslında. Değilmi ki omzumda gezdirdiğim bebeler bu gün boylu poslu koca adam oldu, yılların geçtiğinin en güzel kanıtı onlar.

Hep otuzuma gelmeden anne olmak istemiştim. Kaderde yokmuş. İçim buruk biraz, o tren kaçtı diye. Gerçi hızlı davranırsam yetiştirebilirim :))) Hala umut var. Yaww şeytan diyor ver parasını git al bankadan, kökü kaç para :D Kimseyede eyvallahın olmasın. Ohh be :)))

Tamam tamam saçmalıyorum ama hayatta çok saçma geliyor. Arkadaşım diyor ki, oldumu aşk çocuğu olmalıymış, bankadan almama izin vermiyor. Aşkı buldukta çocuğu kaldı :))) Bu yaşa kadar olmamış bundan sonra hepten yokuş aşağı.

Bundan daha genç olamam artık :) Elimde elden düşme bir paşa var. O da kendi aleminde. Gözlerinde kendimi göremiyorum. Sözlerinde bile tek tüküm. Aman olsun diyorum, ya olmasaydıyı düşündükçe daha bir üstüne düşüyorum paşanın. Titizleniyorum. Paşada havalar bin beşyüz :))) Öyle olsun bakalım...

Bazen aşka geliyor bir güzel konuşuyor, vay be diyorum, Allah banada nasip etti ya böyle güzel şeyler duymayı.. Söyletene şükrediyorum. Ama o anda kalıyor herşey, dönüp gidiyor ve güzellikler mazi oluyor. Ne var, ne de yok aslında paşa. Canı isterse var, canı isterse yok. Eskiden çok daha yıpranıyordum, çok üzlüyordum, hep o teklifi bekliyordum. Daha çok beklerim ben :))

Adam bunca yıldır doğum günümü belleyemedi. Ben bir kere atlamadım onunkini. O da başkalarınınkini. Peki öyle olsun...

Büyüdüm artık büyüdüm, kendime söylüyorum bunu. Hala çocuksu kalan yönlerimi hallerimi törpülemem lazım. Artık kocaman bir insanım. Yeni kararlar almalıyım hayatta. Ayrı eve çıkmalıyım mesela hep istediğim gibi bahçeli bir ev edinebilmeliyim. Satın almaktan bahsetmiyorum tabiki. Daha o kadarda büyümedim :))) Köpeğim olmalı bahçemde. Arkadaşlarımı davet edebildiğim bir evim olmalı. Düşüncesi bile çok mutlu ediyor, omuzlarımı hafifletiyor. Sanki sırtımdaki bir yükü alıyor.