Ve Boyalar Akar

Arife günü müşterinin teki beni bir güzel azarladı. Zaten duygu yüklü bir günümdeydim. O da bahanem oldu sabahtan akşama kadar çocuk gibi zırladım durdum. Normal zaman olsa belki sinirlenir way deyyus way der bir süre sonra unuturdum belki. Yani saatlerce ağlama mı gerektircek bir durum yoktu. Ama hormonların oyunu bu. Derlerdi de inanmazdım. İnsan ne kadar inişli çıkışlı olabiliyor. Kontrol elden gidiyor. Neyse o gün kendime gelemedim o kadar zırlamaya kütük gibi uyumuşum. Bayram sabahı gözler şiş ve mor ....

Bir dargın bir barışık olduğumuz bir akrabam var. Hem özlerim bir araya gelince de bir süre sonra ikimize de daral gelir. Bu bayram acaba ben mi çok sivriyim, kendimi kontrol edeyim bakayım dedim. İlişkimize bir şans vereyim :P. Yok abi dilim dursa kaşım gözüm seğiriyor. Aramızda kan uyuşmazlığı var. Seyrek görüşmek daha hayır sanırım. Neyse efenim beraber bayram şekeri toplamaya çıktık. Anacım 30 gün oruç tutan o güzel insanlar 31. gün sabahtan akşama dedikodudan yıkıldılar. O ne giymiş, bu ne takmış, kim kimi nerde görmüş. Magazin forewer halt etmiş. Okuldu işti derken gündemden uzak kaldım diye üzülüyordum maşallah bir günde özet geçtiler. Eve dar attım kendimi. Evim evim güzel evim. Bayramın ikinci günü dantel öğrenmeye başladım. Annemden dantel ipi ve tığ gaspettim :) Pek kıyamadı vermeye... Anne sen cimri misin deyince :)) Aman al dedi verdi. Kendi çapımda ipi birbirinin içinden geçirme denemeleri yapıyordum kii teyzem geldi. Bu işin piri gibidir. Maşallah elinden çıkan her şey sanki makinadan çıkmış gibidir. Kadıncağızı esir aldım :) Allah tan gösterdi de yaptıklarım bir şeye benzedi. Ama o kadar yavaşım ki on sıralık örneği abartısız söylüyorum 5 saatte yaptım. Kadıncağızda evliya sabrı varmış valla. Hiç gözünü üstümden ayırmadı. O baktıkça ya tığ elimden fırlıyor ya parmağıma doladığım ip çözülüp gidiyor. Bir komedi filminde böyle bir sahne görseydim eeeh der kanalı değiştirirdim. O kadar salakçaydı yani durum. Kadını daha fazla germemek adına arada çay neyim döktüm ki hararet basmasın. Benim çcukluğumdan beri nedendir bilinmez ellerim titrer. o Yüzden kimseye çay neyim ikram etmem yani. Yanma riski hat safhada. Ama teyzeme hörmette kusur etmedim. Sonunda o kadar küçük bir şey çıktıki ortaya utancımdan resmini koymuyorum :) Sonunda teyzemi azad vakti geldi, ki niyeki eve gidip ne yapçan gibi cümlelerime tepki vermemeye başlamıştı. Onun ardından ben bu işi söktüm yaa gibi saçma bir hevese kapılıp yeni bir örneğe başladım. Gecenin biri olmuş ben hala bitireyim şunu öyle yatarım diyorum. Abuk bir durum ama taktım mı takıyorum. Yavaş olma sebebim acemiliğim ve gözümün görmemesinin saymazsak habire nerde kaldığımı unutmam, tığın fırlaması, parmağımda kan dolaşımı kalmaması vs... Neyse biraz biraz söker gibi oldum. Bu sabahta gözümü açar açmaz tığa sarıldım. Akşamda hevesle bak anne ne yaptım diye yaptığımı gösterdim. Annem sen sabahtan beri bunla mı uğraşıyon ben bunu on dakka da yaparım demez mi :)) Sağol be anne... İnsan aferim kızım der yahu. Gaz versene azıcık. Neyse.... Bense doğmamış çocuğuma don biçmeye karar verdim. Dimi ama şimdiden başlıyayım ben anca biter o günler gelesiye kadar. Ekselansları teşrif edinceye kadar :)) Sipariş bile aldım. Ben çocuklara donları hazırlıcam kızlarda evlenip çocukları hazırlıcaklar. Anca :))

Saçımdaki boyalar aka akaaa bir hal oldu. Patlıcan morunu beğenmiştim oysa. Şimdi o beğenmediğim kırmızıya dönmeye başladı. Yarın liseden arkadaşlarla buluşma var. Bu saçlarla gider miyim bilmiyorum. İlk günkü beğenilerin yerini ekşimiş suratlar aldı. Pek olmamış sanki demeye başladı teyzemler. Bende güzelliğimi kıskanıyorsunuz diyorum. Ama dahada açarsa rengini sanırım punkçulara dönebilirim.