Bazen harala güreleden insanlara iyi davranmayı unutuyoruz. Saçma sapan şeylere sinirlenip stresimizi en yakınımızdakine yıkıyoruz. Zaman ayıramıyoruz. İşten güçten kendimize kalmayan zamanı sevdiklerimize hiç ayıramıyoruz. Ve bir gün bir haber geliyor ve ben uyanıyorum. Hep onların yanında olmak istiyorum.
Pek tanıma fırsatım olmadı ama canımın annesiydi. Ne kadar zamansız ve ani.... 2 gün direndi ve gitti. Halbuki daha çok yakın zamanda iyiydi. Allah rahmet eylesin oğluna kavuşmuş olmasını diliyorum. En korktuğum şeydir. Allah yaşatmasın, sevdiklerimden önce beni alsın. :,,,(((
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder